آغاز قرن بیستم نقطه عطفی در مسیر صنعت فولاد جهان بود، زیرا پیش از آن در جنگ جهانی دوم اکثر زیر ساخت‌های فولادی در طول جنگ نابود شدند. در همین حین بسیاری از کشورهای جهان به منظور توسعه صنعت فولاد برنامه ریزی کردند. کشور چین در زمان اصلاحات سرمایه داری در سال ۱۹۷۸ مشکلات بسیار زیادی را پشت سر گذاشت. پس از آن که صنعت فولاد بازده خود را افزایش داد، تولید سالانه فولاد خام در چین در سال ۱۹۹۶ به ۱۰۰ میلیون تن رسید.
سال‌های پس از آن دوران تحول مسیر صنعت فولاد در کشور چین بود، زیرا آن‌ها در صنایع تولیدی مختلفی مانند خودروسازی، لوازم الکترونیکی مصرفی و مصالح ساختمانی از این عنصر استفاده کردند.
تغییرات تقاضا در در سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۰ منجر شد تا سیاست‌های این کشور در راستای تولید فولاد ضد زنگ و محصولاتی مانند پروفیل و ورق گالوانیزه تغییر کند. به مرور زمان در سال ۲۰۱۱ کشور چین توانست به بزرگ‌ترین تولیدکننده فولاد در جهان تبدیل شود. پس از آن سیاست‌های این کشور در راستای صادرات این فلز در جهان گسترش یافت. افزایش تولیدات و مصرف فولاد ضد زنگ و محصولاتی مانند پروفیل و ورق گالوانیزه باعث شد تا وزارت حفاظت از محیط زیست چین برنامه‌هایی را به منظور اقدام برای پیشگیری و کنترل آلودگی هوا تدوین نماید. این برنامه‌ها در راستای کاهش تولیدات محصولات فولادی تنظیم شد.
در سال‌های اخیر بازار سهام چین در تولید محصولاتی مانند انواع پروفیل و ورق‌های گالوانیزه فولادی به دلیل جنگ‌های تجاری با آمریکا رو به زوال بوده است. با این حال قیمت فولاد در این کشور نشانگر وضعیت سیستم اقتصادی است. هر چند سیاست‌های چین از تولید به سمت اقتصاد مصرفی در حال تغییر است، با این حال فولاد و محصولاتی همچون پروفیل و ورق گالوانیزه پایه‌های اساسی در اقتصاد این کشور را تشکیل می‌دهد.
به عنوان مثال شرکت بائو استیل یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان فولاد در کشور چین است که در سال گذشته با تولید پروفیل و ورق‌های گالوانیزه فولادی از افزایش سود خود حدود ۶۲ درصد خبر داد.
مسئله‌ای که وجود دارد این است که بازار فولاد تعرفه‌های اقتصادی داخلی و موارد کنترلی دولت چین دچار اختلال شده است. به این دلیل که علاوه بر تغییرات تولید و رکورد‌های تعیین شده، همچنان صنعت فولاد و موادی مانند پروفیل یا ورق گالوانیزه پیشگام محصولات تولید شده در کشور چین هستند. هر چند ممکن است رشد صعودی آن در برخی از ماه‌ها کند شده باشد، با این حال انجمن جهانی فولاد بیان کرده است که کشور چین حدود ۴۹.۲ درصد از تولید جهانی فولاد را به خود اختصاص داده است.
این در حالی است که داده‌های اخیر نشان می‌دهد محصولات فولادی تولید شده در این کشور نوع پروفیل و ورق گالوانیزه ۵۰.۷ درصد از تولید جهانی را به خود اختصاص داده‌اند. این مسئله بیان می‌کند که میزان تولید چین در یک ماه بیشتر از تولید ایالات متحده در یک سال بوده است.
کاهش تولید و افزایش قیمت
در سه سال گذشته دولت چین برای کاهش ظرفیت تولید برنامه‌ای را ایجاد کرده است. این تلاش‌ها برای مهار آلودگی محیط زیست اعلام شده است. این در حالی است که تولید بیش از حد به دلیل پایین بودن قیمت مشکلاتی را ایجاد کرده است.
کشور چین در سال ۲۰۱۶ تولید سالانه پروفیل و ورق گالوانیزه فولادی را تا ۶۵ میلیون تن کاهش داد، این عدد در سال ۲۰۱۸ به ۵۰ میلیون تن رسید، پس از آن برنامه دولت چین در سال جاری کاهش تولید تا ۳۰ میلیون تن بوده است.
از دیگر برنامه‌های این کشور تعلیق موقت تولیدکنندگان پروفیل و ورق‌های گالوانیزه در پکن می‌باشد. این امر به منظور جلوگیری از آلودگی‌های کارخانه‌های فولادی در فصول گرمایش است. هر چند این کار می‌تواند تا ۵۰ درصد تولید را کاهش دهد با این وجود مانع تولید کلی نمی‌شود. به این دلیل که در بسیاری از مناطق این کشور تولید تا دو برابر افزایش داشته است.
از طرف دیگر کاهش تولید و تلاش‌های دولت در این راستا باعث شده تا قیمت ورق و پروفیل‌های فولادی افزایش یابد. برخی از تولیدکنندگان فولاد برای بهره مندی از افزایش قیمت نرخ تولید خود را تا حدود ۱۴.۶ درصد افزایش دادند.
بهبود فرایند تولید
در کنار تمام سیاست‌های به کار گرفته شده در دولت چین می‌توان گفت که افزایش تولید پروفیل و ورق‌های گالوانیزه فولادی می‌تواند به افزایش بهره وری کمک کند، زیرا در حال حاضر بسیاری از شرکت‌ها و کارخانجات در سراسر کشور از بهترین سنگ آهن‌ها و در کنار آن بازیافت فولاد برای کاهش تولید گازهای گلخانه‌ای استفاده می‌کنند.
ویژگی‌های صنعت فولاد باعث شده است تا بسیاری از افراد و ثروتمندان کشور چین برای سرمایه گذاری در آن اقدام کنند. به همین دلیل اطلاعات کمیسیون توسعه و اصلاحات ملی این کشور بر این باور است که افزایش حاشیه سود ممکن است رشد هدفمند تولید محصولاتی مانند پروفیل و ورق گالوانیزه را با چالش‌هایی مواجه کند.
کارشناسان بر این باورند که برخی از کارخانجات تولید محصولات فولادی مانند پروفیل، ورق گالوانیزه و یا ورق سیاه می‌توانند از روش‌های قدیمی تولید استفاده کنند. در نتیجه افزایش یا کاهش قیمت ورق سیاه توسط آن‌ها قابل کنترل خواهد بود.
با توجه به مزایا و ویژگی‌های فولاد و کاربرد روز افزون آن تلاش دولت چین برای کاهش تولید این محصول با چالش‌های بسیار زیادی روبرو بوده است، زیرا بسیاری از کارشناسان اقتصادی بر این باورند که قیمت فولاد با این روش قابل کنترل نخواهد بود. تفاوتی ندارد قیمت‌ها افزایش یابد و یا پایین بیاید، تولید این محصولات همچنان بیش از گذشته ادامه می‌یابد. علاوه بر این موارد عنوان شده تولید فولاد حتی زمانی که تولید ناخالص داخلی در حال کاهش است با رونق چشمگیری مواجه بوده است.
دیدگاه خود را ثبت کنید
میخواهید به بحث بپیوندید؟مشارکت رایگان.